Велікан шукае чароўныя ягады, каб уратаваць хворую дачушку. Але палянка з лекавымі суніцамі належыць Гному, які не збіраецца дзяліцца імі задарма… Забраць іх сілай? Ці трымаць слова гонару, нават калі татава сумленнасць можа загубіць Веліканачку?

Была ў Лісіцы хатка ледзяная, а ў Зайца лубяная. Вясной ледзяная растала, і рыжая шкодніца выгнала вушастага з пабудаванага ім жытла. Ну а потым з’явіўся смелы Певень і ўзнавіў справядлівасць… Усе ведаюць гэтую немудрагелістую казку для самых маленькіх, але тыя, хто прыйшоў на спектакль, змогуць пабачыць яе зусім па-новаму.

Далёка-далёка на Поўначы ў вастраверхіх чумах жывуць людзі, якія па некалькі месяцаў не бачаць сонца. Доўгай зімовай ноччу яны распавядаюць адно аднаму сумныя і вясёлыя гісторыі.

У якім творы Воўк хацеў пажывіцца трымя вясёлымі персанажамі? Кім былі гэтыя браты? Ну, канечне, парсючкамі! А паўстае гэтая гісторыя перад гледачом у апавяданні артыстаў кабарэ. Што такое кабарэ? Гэта месца, дзе нарадзіўся жанр эстрады.

На поле старога селяніна стаў прылятаць Жораў і таптаць гарох. Дзед злавіў птушку, але не пакараў, бо пашкадаваў яе. Так пачалося іх сяброўства. За сваю дабрыню дзед быў шчодра ўзнагароджаны спагадай незвычайнага Жорава і падарункамі, якія зрабілі шчаслівым не толькі старога, але і ўсіх вяскоўцаў. Але што рабіць са злымі людзьмі, сквапнымі да чужога?

Гэта вясёлая гісторыя пра маленькае шчанятка – Соню. Аднойчы яе гаспадар Іван Іванавіч сышоў на працу, а Соню пакінуў у хаце за гаспадыню. Вось тут і пачаліся сапраўдныя прыгоды. Соні ўсё цікава: чаму кактус калючы, які ток жыве ў разетцы, чаму ў кране няма рыбак, калі вада цячэ з ракі? Хто ведае, куды б Соню прывяла цікаўнасць, калі б ў зале не было дзяцей.

Як часта мы марым пра штосьці далёкае і недасягальнае. А самае лепшае аказваецца побач. Мы проста не можам або не хочам заўважаць гэта.
Маленькі барсучок Цік-Так аднойчы пачуў голас з далёкай планеты. І, не раздумваючы доўга, паляцеў на касмалёце ў далёкі небакрай, пакінуўшы сумаваць свайго сябра Цік-Ціка аднаго.

А вы ведаеце, чаму ў слана такі вялікі нос? Выпраўляйцеся разам з англійскімі падарожнікамі выправіцца ў Афрыку і на свае вочы паглядзіце, як гэта атрымалася? У дарогу!

Ужо сама назва спектакля сведчыць пра тое, што сюжэт яго будзе адрознівацца ад традыцыйнага, напісанага французскім казачнікам. Кажуць, Шарль Перо пісаў свой твор у той час, калі ў Францыі сапраўды існаваў небяспечны і жахлівы Воўк — людаед. Казка са шчаслівым фіналам павінна была супакоіць дзяцей, пазбавіць іх страху.

Маленькі Зайка раскапрызіўся, ні з кім не сябруе, не жадае размаўляць. Усе лялькі з тэатра ўцяклі праз яго! Што рабіць артыстам? Як не сарваць спектакль? Калі дзеці ўжо ў зале і з нецярпеннем чакаюць пачатку. Вядома ж – трэба гуляць! Каб падчас вясёлай, павучальнай, часам нават страшнаватай гульні, Бука зразумеў, што сябры — найважнейшае, што ёсць у кожнага. Іх трэба берагчы і нельга крыўдзіць.