П’еса паводле аповесці Антона Паўлавіча Чэхава “Чорны манах”. Галоўны герой, Андрэй Коўрын, малады таленавіты вучоны, захапляецца цікавай гісторыяй пра манаха, што бясконца вандруе ў часе і прасторы, і нечакана сустракаецца з героем гэтага падання. Коўрын яшчэ не ведае, па якім шляху скіруецца ягонае жыццё ў выніку штодзённых кантактаў з новым знаёмым…

Чаму ператвараецца ў трагедыю шэраговае існаванне непрыкметнага чыноўніка? З-за немагчымасці дасягнуць таго, што завецца жыццёвым поспехам? З-за безнадзейнага кахання да недасяжнай дзяўчыны? З-за прыродных асаблівасцяў характару?

Рэжысёр задаўся пытаннем, якое зазвычай застаецца па-за ўвагай: а што сталася прычынай такой ранняй — у трыццаць тры гады — сустрэчы Гервасія Вылівахі са Смерцю? Спектакль разыгрываецца ў жанры філасофскай прыпавесці з элементамі балагану. Гратэск выяўляе ненатуральнасць так званых сацыяльных роляў. Маскі хаваюць людзей ад здзекаў Жыцця.

Акцёр правінцыйнага тэатра Уладзімір Сяргеевіч Бялоў выцягвае з пяску памяці сваё жыццё: маленства, каханне, праца… Ягоны час па кроплі сыходзіць, а чамадан няспраўджаных надзей ужо перапоўнены. Але Бялоў ведае, што на многае яшчэ здольны, можа сыграць і Хлестакова, і Гамлета, і нават Шцірліца. І, мабыць, ён возьме свой чамадан і пойдзе далей.

Да артыстаў прыходзіць Аўтар. І проста на вачах у гледачоў нараджаецца спектакль, насычаны песнямі, танцамі і жартамі. На карнавальнай гарадской плошчы карагодзіць персанажаў Каханне — у кожнага сваё, непаўторнае і непараўнальнае. Над пытаннем, якім яно можа быць, і як павінен паводзіць сябе чалавек, каб заслужыць сапраўднае пачуццё, прапануецца паразважаць гледачам. А заадно і добра адпачыць, цешачыся жыццясцвярджальным гумарам знакамітага фларэнтыйца эпохі Адраджэння.

У аснове спектакля – адзін з сюжэтаў кнігі «Шляхціц Завальня або Беларусь у фантастычных апавяданнях». Спектакль ставіць адвечныя пытанне: ці апраўдвае мэта абраныя сродкі? Калісці ў Полацкім езуіцкім калегіюме, дзе вучыўся будучы беларускі пісьменнік-фантаст Ян Баршчэўскі, студэнты цешыліся самадзейным тэатрам. Спектакль Алега Жугжды створаны на ўзор тагачаснай пастаноўкі.